दिगंत

का दाटून येतात या उदास छाया
श्रांत विझल्या त्रस्त जिवाला पुन्हा छळाया

दूर क्षितिजापार करडी रेघ आहे
पिवळे उदास गवत खोळंबून राहे

सैरावैरा स्वैर धावती दुखऱ्या वाटा
बंध कुणाचे छंद कुणाला उरले आता

दूर डोंगरांवरून उरल्या जुनाट राया
हरवून गेल्या सुखस्वप्नांची केवळ माया

उदासवाणी हवेत उडती पिकली पाने
का जमिनीचा स्पर्श घडावा तया सुखाने?

चहूकडे कोंदून राहिला नीरव नाद
तरी मला का ऐकू येते दुरून साद?

आभास तुझे वेढून टाकती माझे मीपण
सांग कसे हे भोगायाचे दिगंत आपण?

--अदिती
(११.३.२००६)