शब्द माझ्या अंतरीचे आरसे

आत काही दाटले अंधारसे
शब्द माझ्या अंतरीचे आरसे

ही अवस्था कोणती सांगू कसे?
नाही तिचे कोणीच केले बारसे

जाऊ दे ना ही लढाई संपली
संपले कोठे लढाऊ वारसे

मध्यरात्रीला निमाला तो दिवा
वातीस उरले तेल नव्हते फारसे

स्मरते मला ती वेळ सायंकाळची
दोन तारा बोलल्या गंधारसे

आज माझिया कणाकणात कान जागले.....

आज माझिया कणाकणात कान जागले
चोरपावलातले कुठून नाद बोलले?

अंबरात अंतरात एक बिंब हे कसे?
पाहुनी हसू तुझे मनास खूळ लागले

ज्योत नाचरी दिव्यात झुंबरातली प्रभा
वीज हे तुझेच रूप , तेज होय धाकले

दोन आसवे चुकार सांडली अखेरची
फूल ते मिटायला क्षणात दूर चालले

आज पाहते उभा पुढ्यात काळ वेगळा
सांधतील का कधी नव्यास खंड मागले?

वाट धावते तरी तिला न वाट सापडे
अंत ना तिला मुळी कधी न पाय थांबले

--अदिती(६.१०.०६)

झुळूक

आवाज ना कुणाचा
ही शांत सावली
ही झुळूक नाचरी
खुळी आकाशबावरी

तिची निळीशी काया
तरल सचेतन स्पर्श
फुलाफुलावर फिरते
कणाकणात शिरते

तो पिंपळ हिरवासा
हसतो सोडून मौन
चमचमणाऱ्या टिकल्या
जीर्ण पालव्या पिकल्या

जाते उडवून खट्याळ
उंच टोपी माडाची
खुद्कन आंबा हसतो
तिथे शेवगा रुसतो

ती जाते अल्लड तेंव्हा
एक उसासा सुटतो
मन क्षणभर बावरते
तिला पुन्हा आळवते

करकरत्या खाटेवरती
पुन्हा लागते डुलकी
ती स्वप्नी येऊन जाते
पण खुणा सोडून जाते....

--अदिती(१७.१०.०६)