ही रात्र संपते आहे

जे सांगून समजत नाही
समजावून उमजत नाही,
अंतरास जाळत जाते
शब्दांना गवसत नाही।

ते अटळ मूर्तसे सत्य
मी समोर पाहिले पुरते
मग पुरेपूर जाणवले
क्षण उरले ना यापरते।

डोळ्याला भिडता डोळा
काळाचे पंख थबकले
मन चरचरले चाचरले
मग कायमचे उगी झाले।

मन बुद्धी एकच झाले,
अबोल पूर्णता भरली
बोलण्यास काही ना उरले
प्राक्तनी भोगही सरले

ना उरली काही नाती
ना पाश बंध ना मुक्ती
नशिबाची फिटली दाने
आता ना संग ना विरक्ती

सत्याचा धरूनी हात
मी वाट चालते आहे
दुवा दोन सूर्यांचा
ही रात्र संपते आहे....

--अदिती(१६ एप्रिल २००६)